Στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής έρχεται ξανά η ιστορία των χιλιάδων Ελλήνων παιδιών που υιοθετήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, με κυρίαρχη περίοδο τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Όπως επισημαίνει πρόσφατο ρεπορτάζ του γαλλικού τηλεοπτικού σταθμού FRANCE 24, τα παιδιά αυτά πλέον, με τη στήριξη της νεοεισηγμένης νομοθεσίας της Βουλής των Ελλήνων, αναζητούν τις ρίζες τους και κινητοποιούνται δυναμικά για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας.
Σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων AFP, η ιστορία των υιοθεσιών εκείνης της περιόδου χαρακτηρίζεται ως “σκοτεινή και επώδυνη”.
Συχνά, οι υιοθεσίες αφορούσαν παιδιά των οποίων οι μητέρες ήταν χήρες, φτωχές ή είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, ενώ αντιμετώπιζαν και κοινωνικό στιγματισμό. Παράλληλα, σημειώνεται ότι οι αμερικανοί θετοί γονείς αναζητούσαν κυρίως λευκά και υγιή νεογέννητα.
Με τον νέο νόμο που τέθηκε σε ισχύ τον Μάιο του 2025, διευκολύνεται η διαδικασία απόδοσης ελληνικής ιθαγένειας σε όσους υιοθετήθηκαν έως το 1976, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα επανένωσης με την ελληνική ταυτότητα και το οικογενειακό παρελθόν.
Στο ρεπορτάζ γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην περίπτωση της Cardaras, η οποία υιοθετήθηκε στις ΗΠΑ και έχει αφιερώσει χρόνια στη μάχη για την διευκόλυνση της επανασύνδεσης μεταξύ των υιοθετημένων και της χώρας καταγωγής τους, αλλά και με τις βιολογικές τους οικογένειες.
Η ιστορία της συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας και ενισχύει το αίτημα για “αποκατάσταση ιστορικών αδικιών” μέσω της νομοθετικής ενίσχυσης.
Η νέα αυτή εξέλιξη στην ελληνική νομοθεσία φαίνεται να ανοίγει έναν δρόμο επιστροφής για χιλιάδες ανθρώπους που αναζητούν τη χαμένη τους εθνική ταυτότητα και οικογενειακές ρίζες, ενισχύοντας την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αποκατάστασης.