Στην 80ή επέτειο από την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπογραμμίζει τη σημασία του ως κορυφαίου διεθνούς θεσμού, αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας της ανθρωπότητας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παρά το γεγονός ότι ο ΟΗΕ αριθμεί σήμερα 193 κράτη-μέλη –194 μαζί με την Παλαιστίνη ως κράτος-παρατηρητή– ο ρόλος του έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο αμφισβήτησης και υπονόμευσης, ιδιαίτερα σε περιόδους διεθνούς αστάθειας.
Με αφορμή τη συμπλήρωση οκτώ δεκαετιών δράσης, αναδεικνύεται η καθοριστική συμβολή του ΟΗΕ στην κατάργηση της αποικιοκρατίας και στη διαμόρφωση του διεθνούς δικαίου, το οποίο αποτελεί θεμέλιο για την επίλυση εθνικών και διεθνών ζητημάτων, όπως επισημαίνεται και από την ελληνική πλευρά.
Τα Ηνωμένα Έθνη απαρτίζονται από πολυάριθμες εξειδικευμένες οργανώσεις και προγράμματα, όπως η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, η UNICEF, η UNESCO, η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες και το Πρόγραμμα για το Περιβάλλον (UNEP). Στο UNEP εντάσσεται και το Mediterranean Action Plan για την προστασία της Μεσογείου, με έδρα την Αθήνα.
Η παγκόσμια Αριστερά παραδοσιακά στηρίζει τον ΟΗΕ, τις αρχές και τις αποφάσεις του, με έμφαση στη διασφάλιση του απαραβίαστου των διεθνών συνόρων και στην απόρριψη της χρήσης βίας για την επίλυση διαφορών. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στο έργο του οργανισμού για τον έλεγχο των πυρηνικών εξοπλισμών και τον αφοπλισμό.
Η παρουσία ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο από το 1964, καθώς και η ιστορική συμφωνία των Πρεσπών που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβησή του, αναδεικνύουν τον ρόλο του στη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Παρά τις επιτυχίες, αναγνωρίζονται και τα προβλήματα αποτελεσματικότητας του ΟΗΕ, τα οποία αποδίδονται κυρίως στις πολιτικές επιλογές των κρατών-μελών, ειδικά των μεγάλων δυνάμεων, και όχι στον ίδιο τον θεσμό.
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών παραμένει αναντικατάστατο, προσφέροντας προστασία στις μικρότερες χώρες σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από διαρκώς αυξανόμενες αλληλεξαρτήσεις και νέες παγκόσμιες προκλήσεις, όπως τα πυρηνικά και η κλιματική κρίση.