Ο ελληνικός τουρισμός βιώνει μια «χρυσή» εποχή, χτίζοντας πάνω στις επιτυχίες του 2024 και «κλειδώνοντας» νέα ρεκόρ σε έσοδα για το 2025.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), τα έσοδα από τον τουρισμό αυξήθηκαν κατά 10,5% τον φετινό Αύγουστο και διαμορφώθηκαν στα 4,5 δισ. ευρώ, ενώ σε βάθος οκταμήνου η αύξηση είναι της τάξης του 12%, ήτοι 16,7 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση αυξήθηκε κατά 8,1% τον Αύγουστο του 2025 και κατά 4,1% την περίοδο Ιανουαρίου-Αυγούστου 2025.
Ωστόσο, δεν είναι όλα ρόδινα στον κλάδο, ο οποίος ταλανίζεται από βαριά φορολογία που αποτρέπει τους επαγγελματίες από το να κεφαλαιοποιήσουν τα έσοδά τους και να μεταφράσουν τα ρεκόρ εσόδων σε αγοραστική και επενδυτική δύναμη.
Σύμφωνα με έρευνα από το Ινστιτούτο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ), που εκπονήθηκε σε συνεργασία με την PwC, η Ελλάδα εφαρμόζει ένα από τα πιο απαιτητικά φορολογικά πλαίσια της Ευρώπης στον κλάδο του τουρισμού, με τις επιχειρήσεις να επιβαρύνονται με υψηλό ΦΠΑ στη διαμονή, το νέο Τέλος Ανθεκτικότητας και αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές.
Αυτή η πραγματικότητα όχι μόνο δεν επιτρέπει εγχώριες επενδύσεις να προχωρήσουν, αλλά αποθαρρύνει και τις ξένες, ενώ στο «μάτι» του κυκλώνα βρίσκονται οι μικρότερες επιχειρήσεις και οι λιγότερο ανεπτυγμένοι τουριστικοί προορισμοί.
Η μελέτη του ΙΝΣΕΤΕ συγκρίνει τη φορολογική δομή του ελληνικού τουρισμού με εκείνη έξι βασικών ανταγωνιστριών χωρών, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Κροατίας, της Τουρκίας, της Κύπρου και της Πορτογαλίας.
Όπως υπογραμμίζει η έρευνα, ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα χρειάζεται να πετύχει σημαντικά υψηλότερα έσοδα από τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές του, προκειμένου να καλύψει τα λειτουργικά του κόστη και η λειτουργία του να καταστεί συµφέρουσα.
Ενδεικτικά, ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα χρειάζεται 14,6% υψηλότερα έσοδα από ένα αντίστοιχο στην Κύπρο για να καταστεί κερδοφόρο και όχι ζημιογόνο.
Ως αποτέλεσμα, η ξενοδοχειακή επιχείρηση αναγκάζεται να αυξήσει τις τιμές, ώστε να καλύπτει τα κόστη και τη φορολογία, ενώ παράλληλα εξωθείται να ανοίγει αργότερα και να κλείνει νωρίτερα, ώστε να μην «μπει μέσα» τους μήνες με μικρότερη τουριστική κίνηση, περιορίζοντας έτσι την διάρκεια της τουριστικής σεζόν. Με άλλα λόγια, η υψηλή φορολογία οξύνει την εποχικότητα του τουρισμού στην Ελλάδα.
Αυτό πλήττει σημαντικά τα ελληνικά νοικοκυριά που βασίζονται στον τουρισμό για το εισόδημά τους, ενώ επηρεάζει αρνητικά και την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, έναντι των βασικών ανταγωνιστών της στη Μεσόγειο.
Η υφιστάµενη υπερφορολόγηση στον ξενοδοχειακό κλάδο οδηγεί σε αδυναμία ενίσχυσης των αποδοχών των εργαζοµένων ή του επιχειρηματικού κέρδους, καθώς γίνεται αγώνας να καλυφθούν οι φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις.
Ως αποτέλεσμα, το εργατικό δυναμικό της χώρας αποθαρρύνεται από το να εισέλθει στον ξενοδοχειακό κλάδο, ενώ τα κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις στην «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας όλο και μειώνονται.
Το ΙΝΣΕΤΕ υπογραμμίζει πως τα κέρδη προ φόρων τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) των ελληνικών ξενοδοχείων αντιστοιχεί µόλις στο 56,9% του συνόλου των φορολογικών και ασφαλιστικών εισφορών, την στιγμή που στην Κύπρο το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 171,1%.
Η απόκλιση της Ελλάδας από τους βασικούς ανταγωνιστές της στη Μεσόγειο φαίνεται αν συγκρίνει κανείς την κατανομή των εσόδων σε έξοδα, φόρους, αμοιβές και κέρδη.
Για παράδειγμα, αν ένας πελάτης πληρώσει 150 ευρώ σε ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα, μόλις το 17% μεταφράζεται σε κέρδη, την ίδια στιγμή που στην Κύπρο το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 27,5%. Μάλιστα, από αυτά τα 150 ευρώ, το 30% πηγαίνει σε έξοδα λειτουργίας και το 18,8% σε ΦΠΑ και Τέλη.
Η μελέτη καταλήγει στο ότι οι παραπάνω επιπτώσεις της υπερφορολόγησης πλήττουν ιδιαίτερα τις πιο αδύναμες επιχειρήσεις που δεν βρίσκονται σε δημοφιλής προορισμούς ή δεν φέρουν ένα ισχυρό brand name, στοιχεία που θα τους επέτρεπαν να μετακυλήσουν μέρος της υψηλής φορολόγησης στον τελικό πελάτη, χωρίς να βλάψουν την επισκεψιμότητά τους.
Επιπλέον, σε σχέση µε τα ευρήµατα αντίστοιχης µελέτης µε το φορολογικό πλαίσιο του 2015 , η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών ξενοδοχείων εµφανίζει σηµάδια επιδείνωσης έναντι των ανταγωνιστών τους στη Μεσόγειο.
Καθοριστικό ρόλο στην αρνητική αυτή εξέλιξη διαδραµάτισε η επιβολή του Τέλους Διανυκτέρευσης και στη συνέχεια του Τέλους Ανθεκτικότητας, το οποίο οδήγησε σε υπερδιπλασιασµό του σχετικού φόρου.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news
