Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζει το νέο του βιβλίο με τίτλο «Ιθάκη», το οποίο πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσει, σε συνέντευξή του στην πλατφόρμα «BookVoice-the podcast». Ο πρώην πρωθυπουργός μιλά σημειώνει ότι η Ιθάκη είναι «ένα ταξίδι αέναο» και όχι απλώς ένας προορισμό.
Στη συζήτηση με τον ηθοποιό Αιμίλιο Χειλάκη και τον παρουσιαστή Σπήλιο Λαμπρόπουλο, ο κ. Τσίπρας επισημαίνει πως το βιβλίο του έχει χαρακτήρα χρέους απέναντι στην ιστορία, αλλά και διάστασης αυτογνωσίας και κάθαρσης. Τονίζει ότι πρόκειται για μια προσπάθεια επαναπροσέγγισης της αλήθειας και των γεγονότων, με στόχο την αντικειμενικότητα.
Όπως αναφέρει, το βιβλίο διαφέρει από τα συνήθη πολιτικά απομνημονεύματα, καθώς γράφεται σε ενεστώτα χρόνο. Ο κ. Τσίπρας σημειώνει ότι προχώρησε σε αυτοκριτική, αλλά και σε κριτική, επιδιώκοντας να είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαιος απέναντι στους ανθρώπους και τα γεγονότα. Υπογραμμίζει ότι το κείμενο πέρασε από πολλαπλές επεξεργασίες, ώστε κάθε λέξη να τον αντιπροσωπεύει και να αντανακλά την αλήθεια.
Η διαδικασία συγγραφής, σύμφωνα με τον ίδιο, είχε για τον ίδιο χαρακτήρα λύτρωσης και αυτογνωσίας, λειτουργώντας ως μια μορφή ψυχοθεραπείας. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνει στη γοητεία της αφήγησης, ειδικά όταν αποτυπώνονται διάλογοι και βιώματα.
Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρεται και στην απόφασή του να παραιτηθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας πως ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει για μια δραματική περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, για την οποία είχαν εκφραστεί πολλοί, αλλά όχι ο ίδιος ως βασικός πρωταγωνιστής.
Ο τίτλος «Ιθάκη» αποκτά, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, φιλοσοφική αξία, καθώς συμβολίζει το αέναο ταξίδι που βιώνει κάθε άνθρωπος, αλλά και η κοινωνία συνολικά. Τονίζει ότι αφορά την πολιτική, την Αριστερά, τους κοινωνικούς αγώνες, αλλά και την ίδια την εξέλιξη του κόσμου, κάτι που δεν σταματά ποτέ.
Τέλος, ο Αλέξης Τσίπρας υπογραμμίζει πως το βιβλίο δεν αποτελεί απλώς μια προσωπική κατάθεση, αλλά και ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της χώρας. Αναφέρεται στη δύσκολη περίοδο διακυβέρνησης, στις διαπραγματεύσεις που έγιναν δημόσια, και στο αίσθημα ευθύνης απέναντι στο μέλλον του ελληνικού λαού. Όπως σημειώνει, η συγγραφή αποτέλεσε μια «κατάθεση ψυχής» και μια προσπάθεια να αποτυπωθούν τα πραγματικά δεδομένα εκείνης της περιόδου.