Ο Σεμπαστιέν Ποκονιόλι ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντα του νέου προπονητή στη Μονακό, σύμφωνα με ανακοίνωση της ομάδας. Κατά την παρουσίασή του την Τρίτη, ο Βέλγος τεχνικός έθεσε ως προτεραιότητες την πειθαρχία και τη σκληρή δουλειά, εκφράζοντας ταυτόχρονα την επιθυμία να προσφέρει «ελκυστικό ποδόσφαιρο» στους φιλάθλους.
«Μου άρεσε το γεγονός ότι ο σύλλογος ενδιαφέρθηκε για έναν νέο προπονητή», δήλωσε ο Ποκονιόλι, ο οποίος διαδέχεται τον Άντι Χούτερ. Τόνισε πως η επιλογή ενός νεαρού Βέλγου τεχνικού από έναν μεγάλο γαλλικό σύλλογο αποτελεί μια «τολμηρή και ενδιαφέρουσα προσέγγιση», γεγονός που του έδωσε αυτοπεποίθηση.
Ο πρώην προπονητής της Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ σημείωσε ότι γνωρίζει καλά το γαλλικό πρωτάθλημα και δεν κινείται σε «άγνωστο έδαφος». Θύμισε μάλιστα πως στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχε βρεθεί κοντά στη Μονακό ως ποδοσφαιριστής, αλλά μια αποβολή σε αγώνα με τη Γκενκ εμπόδισε τη μεταγραφή του. «Τώρα έχω μια δεύτερη ευκαιρία, και είναι ωραίο αυτό», σχολίασε με χιούμορ.
Ο Ποκονιόλι δήλωσε αποφασισμένος να μεταφέρει την προσωπικότητά του στο γήπεδο και να επιβάλει το δικό του στυλ παιχνιδιού. Επισήμανε τη σημασία της συνεργασίας με τους ηγέτες της ομάδας, ώστε να καθοδηγηθούν οι νεότεροι παίκτες και να αναδειχθούν οι δυνατότητες του ρόστερ μέσα από ένα ελκυστικό αγωνιστικό μοντέλο.
Ως μαθητής του Λουίς φαν Χάαλ στην Άλκμααρ, ο Ποκονιόλι πιστεύει ότι «ένας προπονητής μπορεί πραγματικά να επηρεάσει την εξέλιξη των παικτών». Υπογράμμισε ότι οι κορυφαίοι παίκτες αναζητούν συνεχώς προκλήσεις και πως απαιτούνται δομή, πειθαρχία και συνέπεια, στοιχεία που ο ίδιος θεωρεί απαραίτητα στη δουλειά του.
Αναφερόμενος στην πρώτη του προπόνηση με τη Μονακό, ο 37χρονος τεχνικός σημείωσε ότι υπήρχε ένταση μεταξύ των παικτών, γεγονός που τον οδήγησε να επέμβει για να ηρεμήσει το κλίμα. Στο πλευρό του βρέθηκαν οι δύο βοηθοί του, Αρτούρ Κόπιτ και Κέβιν Μιραλάς.
Σχετικά με την αποχώρησή του από την Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ στα μέσα της σεζόν, ο Ποκονιόλι ξεκαθάρισε πως δεν επρόκειτο για παρορμητική απόφαση. Όπως τόνισε, «έδωσα το μέγιστο μέχρι τη στιγμή που έφυγα» και θεώρησε πως η αποχώρηση έγινε τη σωστή χρονική στιγμή, ως αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής.