Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, με άρθρο γνώμης στη στήλη By Invitation του Economist, παρεμβαίνει στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης και την ανταγωνιστικότητά της, με αφορμή τις συστάσεις του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας και πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι.
«Πέρασε ένας χρόνος από τότε που ο Μάριο Ντράγκι παρουσίασε την έκθεσή του για την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα. Το μήνυμά του ήταν σαφές: χωρίς τολμηρές μεταρρυθμίσεις, η Ευρώπη διακινδυνεύει να οδηγηθεί σε μια “αργή και βασανιστική” πορεία οικονομικής παρακμής. Έναν χρόνο αργότερα, η αίσθηση του κατεπείγοντος έχει ενταθεί», σημειώνει ο κ. Πιερρακάκης, επικαλούμενος και τις πρόσφατες προειδοποιήσεις του κ. Ντράγκι για την ανάγκη «μαζικών επενδύσεων τώρα».
Ο υπουργός τονίζει πως η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς παραμένει η σημαντικότερη σύσταση: «Είναι το κλειδί για την απελευθέρωση της επόμενης φάσης ανάπτυξης της ηπείρου». Σημειώνει ότι τα ενδοευρωπαϊκά εμπόδια λειτουργούν ως «de facto δασμός 44% στα αγαθά και 110% στις υπηρεσίες», σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ.
Ωστόσο, επισημαίνει πως η ενιαία αγορά από μόνη της δεν αρκεί. «Απαιτείται μεγαλύτερη στρατηγική στόχευση ως προς τη συγκέντρωση των πόρων μας, τομέα προς τομέα», λέει, φέρνοντας ως παράδειγμα τις τηλεπικοινωνίες.
«Στην Ευρώπη, οι πάροχοι αντιμετωπίζουν 27 διαφορετικά ρυθμιστικά καθεστώτα και 27 ξεχωριστές δημοπρασίες φάσματος 5G. Αυτό αυξάνει το κόστος και καθυστερεί την ανάπτυξη».
Συγκρίνοντας με τις ΗΠΑ και την Κίνα, τονίζει: «Η Αμερική έχει έναν μόνο ρυθμιστή, ενώ η Κίνα κατανέμει το φάσμα διοικητικά, αναγνωρίζοντας ότι η αξία του 5G δεν βρίσκεται στα έσοδα των δημοπρασιών αλλά στις εφαρμογές και τις υπηρεσίες».
Ο κ. Πιερρακάκης αναφέρεται στην ελληνική εμπειρία: «Διατηρήσαμε το 25% των εσόδων από τις δημοπρασίες 5G για να δημιουργήσουμε ειδικό ταμείο που επενδύει σε εταιρείες που αναπτύσσουν εφαρμογές. Στην ψηφιακή εποχή οι υποδομές από μόνες τους δεν αρκούν, η καινοτομία πάνω σε αυτές τροφοδοτεί την ανάπτυξη».
Δεύτερη κρίσιμη μετατόπιση, κατά τον υπουργό, είναι η ανάγκη ευθυγράμμισης των κανονισμών με τις αναπτυξιακές προτεραιότητες του μέλλοντος. «Οι δημόσιες συμβάσεις σήμερα ευνοούν παραδοσιακά έργα κατασκευών, όχι ψηφιακά ή καινοτομικά έργα. Αν χρειάζεται περισσότερο για να αποκτήσουμε ψηφιακή ταυτότητα απ’ ό,τι για να ασφαλτοστρώσουμε δρόμο, τότε το θεσμικό πλαίσιο ασκεί τροχοπέδη στις φιλοδοξίες».
Και προσθέτει: «Το ερώτημα δεν είναι “πώς κάνουμε τις δημόσιες συμβάσεις ευκολότερες”, αλλά “τι θέλουμε να επιτύχουν οι δημόσιες συμβάσεις;”. Η απάντηση πρέπει να είναι: ανάπτυξη και καινοτομία».