Η αμυντική βιομηχανία και τα ναυπηγεία υπήρξαν για δεκαετίες δύο από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ελληνικής βιομηχανίας, συνδεδεμένες με περιόδους κακοδιαχείρισης και ανεκμετάλλευτης τεχνογνωσίας. Σήμερα, αυτοί οι τομείς επιστρέφουν στο επίκεντρο της αναπτυξιακής στρατηγικής της χώρας, λειτουργώντας ως βασικοί πυλώνες για μια παραγωγική και τεχνολογικά προηγμένη βιομηχανία.
Η απαξίωση των ναυπηγείων και της αμυντικής βιομηχανίας ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, με κρατικές παρεμβάσεις, αναποτελεσματική διοίκηση και έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού να αφήνουν έντονο αρνητικό αποτύπωμα. Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, που υπήρξαν σύμβολα βιομηχανικής ισχύος, οδηγήθηκαν σε παρατεταμένη κρίση, με κρατικοποιήσεις, καθυστερημένες ιδιωτικοποιήσεις και δικαστικές εκκρεμότητες να προκαλούν εγκατάλειψη υποδομών και απώλεια θέσεων εργασίας.
Παρά τη διεθνή ηγετική θέση της Ελλάδας στη ναυτιλία, η χώρα βρέθηκε στη θέση να μην μπορεί να επισκευάσει τα ίδια της τα πλοία. Η αμυντική βιομηχανία (ΕΑΒ, ΕΑΣ, ΠΥΡΚΑΛ) επίσης συρρικνώθηκε, καθώς η δημοσιονομική κρίση περιόρισε τα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ η γραφειοκρατία και η αποσύνδεση από τα στρατιωτικά έργα οδήγησαν σε απώλεια τεχνογνωσίας και εξειδικευμένου προσωπικού.
Η παράλληλη παρακμή των δύο κλάδων στέρησε από τη χώρα όχι μόνο θέσεις εργασίας, αλλά και μια κρίσιμη στρατηγική ικανότητα: την παραγωγή, συντήρηση και εξαγωγή τεχνολογικού προϊόντος υψηλής αξίας.
Νέα αναπτυξιακή προοπτική
Σύμφωνα με πρόσφατες κυβερνητικές πρωτοβουλίες, η Ελλάδα επιχειρεί να αντιστρέψει το κλίμα μέσω συνδυασμού κρατικών δράσεων, ευρωπαϊκών προγραμμάτων και ιδιωτικών επενδύσεων. Οι τομείς που για χρόνια θεωρούνταν «χαμένες υποθέσεις» μετατρέπονται πλέον σε μοχλούς ανάπτυξης.
Στην αμυντική βιομηχανία, δρομολογείται πρόγραμμα ύψους 150 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων του κλάδου, αξιοποιώντας το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας (EDF) και το Ταμείο Ανάκαμψης. Η στρατηγική εστιάζει στην ενίσχυση της παραγωγικής βάσης, την αύξηση της συμμετοχής σε ευρωπαϊκά προγράμματα και την ενδυνάμωση της εξαγωγικής δραστηριότητας.
Ήδη, ελληνικές εταιρείες συμμετέχουν σε 15 ευρωπαϊκά ερευνητικά έργα, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις για μεταφορά τεχνολογίας και συμπαραγωγές με αμερικανικούς και σκανδιναβικούς ομίλους. Η Ελλάδα επιδιώκει να περάσει από τον ρόλο του αγοραστή οπλικών συστημάτων σε αυτόν του παραγωγού και εξαγωγέα τεχνογνωσίας, ενισχύοντας τη θέση της στις ευρωπαϊκές αλυσίδες αξίας.
Το όραμα επικεντρώνεται στη δημιουργία μιας σύγχρονης και αυτάρκους βιομηχανικής βάσης, ικανής να καλύπτει τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων και να λειτουργεί ως εξαγωγικός κόμβος για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Αναγέννηση στα ναυπηγεία
Τα ελληνικά ναυπηγεία καταγράφουν σημαντική αναζωογόνηση μετά από δεκαετίες αδράνειας. Οι ιδιωτικοποιήσεις των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Σκαραμαγκά, σε συνδυασμό με την επαναλειτουργία της Σύρου, διαμορφώνουν ένα νέο δυναμικό τοπίο.
Στον Σκαραμαγκά προγραμματίζονται επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για εκσυγχρονισμό υποδομών και επανεκκίνηση στρατιωτικών και εμπορικών έργων, με τη δημιουργία του Τριπλού Οδικού Κόμβου να ενισχύει τη διασύνδεση με το εθνικό δίκτυο.
Στην Ελευσίνα, οι νέοι επενδυτές υλοποιούν αναπτυξιακό σχέδιο που θα μετατρέψει το ναυπηγείο σε κέντρο συντήρησης και ναυπηγήσεων, ικανό να καλύπτει συμβόλαια του Πολεμικού Ναυτικού και διεθνείς εμπορικές ανάγκες. Το έργο αναμένεται να δημιουργήσει εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας, συμβάλλοντας δυναμικά στην τοπική οικονομία.
Το παράδειγμα της Σύρου αποδεικνύει ότι η συνεργασία ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τεχνογνωσίας και κρατικής στήριξης μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμα και κερδοφόρα ναυπηγεία.
Τα Ναυπηγεία Σαλαμίνας διατηρούν σταθερή δραστηριότητα σε επισκευές και συντηρήσεις, προσφέροντας παραγωγική συνέχεια και τεχνογνωσία στον κλάδο, με εξειδικευμένο προσωπικό και συνεχή αναβάθμιση υποδομών.
Στρατηγική αναβάθμιση του βιομηχανικού τομέα
Η ταυτόχρονη ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας και των ναυπηγείων αποτελεί στρατηγική επιλογή, καθώς οι δύο κλάδοι συνδέονται στενά, από την κατασκευή πολεμικών πλοίων έως την ανάπτυξη προηγμένων συστημάτων και υλικών.
Η κυβερνητική στρατηγική στοχεύει στην αναβάθμιση του παραγωγικού προφίλ της χώρας, δίνοντας έμφαση σε τομείς με τεχνολογικό βάθος και εξαγωγικό προσανατολισμό. Ο στόχος, σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, είναι η αύξηση της συμβολής της βιομηχανίας στο ΑΕΠ από περίπου 7% σήμερα στο 10% εντός της επόμενης πενταετίας, αξιοποιώντας επενδύσεις, φορολογικά κίνητρα και σταθερό χρηματοδοτικό περιβάλλον.
Η αμυντική βιομηχανία και τα ναυπηγεία αναδεικνύονται πλέον σε σύμβολα μιας βιομηχανικής αναγέννησης. Εφόσον οι σημερινές πρωτοβουλίες συνοδευτούν από συνέπεια, διαφάνεια και τεχνολογική στρατηγική, η Ελλάδα μπορεί να ανακτήσει τη θέση της ως παραγωγός χώρας υψηλής τεχνολογίας και όχι απλώς ως αγορά κατανάλωσης.
Το νέο αφήγημα της βιομηχανίας αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο, σηματοδοτώντας μια εποχή ελληνικής παραγωγικής αυτοπεποίθησης.